De tweede week: bij de olifanten - Reisverslag uit Chiang Mai, Thailand van Joyce Hattem - WaarBenJij.nu De tweede week: bij de olifanten - Reisverslag uit Chiang Mai, Thailand van Joyce Hattem - WaarBenJij.nu

De tweede week: bij de olifanten

Door: Joyce van Hattem

Blijf op de hoogte en volg Joyce

07 Maart 2017 | Thailand, Chiang Mai

Zoals beloofd hier mijn blog over mijn dag met de olifanten. Dit heb ik vorige week zondag geboekt en kreeg hier ook al een leuk aandenken mee.
Ik werd om 8.10 opgehaald vanuiit de lobby van het hotel. En met een truck gingen we naar de plaats van bestemming. In de truck waren we met 1 Duitser, 2 Engelse, 2 Brazilianen, 3 Fransen en ik en natuurlijk de mensen van het programma. Het zou anderhalf uur rijden zijn naar het kamp. Het eerste stuk was gewoon door de stad toen langs velden en een paar huizen en toen kwamen we aan bij de berg. Het was best wel een stuk omhoog en het begin was ook niet zo steil, maar dat veranderde en je moest je behoorlijk goed vasthouden om niet door de truck heen te schuiven.
Na behoorlijk wat bochten gingen we van de verharde weg af, een zandweg op. Nou dit was helemaal een gerammel, want we moesten nu naar beneden en er was geen wegdek dus stenen en takken en kuilen en hobbels waren allemaal goed te merken.

We kwamen eindelijk aan bij de olifanten en ik kon mijn ogen niet geloven zo mooi zag het eruit. We moesten de rivier, niet zo een grote, oversteken over een boomstam die gelukkig wel leuningen aan weerszijde had. Bij het kamp aangekomen konden we onze tassen neerleggen en het traditionele shirt over onze kleding aan doen. Iedereen moest even plaats nemen op de banken om uit leg te krijgen over wat je wel en niet moest doen in het bijzijn van de olifanten.

Na de uitleg kregen we suikerriet en bananen die we de olifanten konden voeren. Het was best overweldigend hoe snel ze op je af komen en ook best dichtbij komen. Je gaf ze de suikerriet en banaan in hun slurf en dan konden ze het zelf eten. Ze wisten van geen ophouden en bleven maar dichterbij komen en maar met de slurf naar je toe komen voor eten.
Bij elke olifant liep iemand mee om alles te overzien en zorgen voor onze veiligheid. Er was ook een baby olifant aanwezig van 8 maanden oud. Hij was heel schattig.

Na het voeren van de olifanten gingen we langs de rivier naar de schaduw en de olifanten kwamen ook mee. Ik ging even met wat mensen op een omgevallen boomstam zitten en opeens kwam de baby olifant achteruit gelopen en zat hij bijna bij mij op schoot. Ik probeerde hem weg te duwen en op te staan maar dit lukte helemaal niet, gelukkig schoot iemand mij te hulp en kon ik opstaan. Ik kan je een ding vertellen, maar dat voelde niet aan als een baby, want mijn god wat was hij sterk, gewoon hup in z'n achteruit.

Na een tijdje daar gezeten; gestaan en geluisterd te hebben zijn we terug gelopen en stond de lunch al op ons te wachten. Ik geloof dat bij veel olifant kampen ze alleen vegetarisch eten, maar dat vind ik helemaal geen probleem. De keus was, jawel, rijst, bami, groenten en een curry. Op de tafels stond ook gesneden watermeloen en ananas en we kregen gratis water en ook de koffie en thee waren gratis, frisdrank en bier kon je kopen. Het eten smaakte heel goed dus dat was fijn en we konden tijdens het eten ook naar de etende olifanten kijken.
Er werd gezegd dat we 45 minuten pauze hadden en in deze tijd kon je, je ook gaan omkleden en als je naar de olifanten wilde moest je dit even aangeven.

Na was iedereen omgekleed op een aantal mensen na die niet mee het water in wilde. Voordat we gingen kregen we nog wat informatie over de olifanten en waar je vooral niet moest gaan staan als ze in het water liggen, want anders kunnen ze je gewoon omver schoppen als ze willen opstaan.

We liepen allemaal naar de mudpool en er waren wat mensen die een beetje twijfelend aan de kant stonden, waaronder ik, maar toch eenmaal erin zijn gegaan. En wat voelde die modder raar aan, aan je voeten. Het was net als bij de zee waar je dan ook op van die plekken die modder hebt. De begeleiders moedigde iedereen aan om modder te pakken en de olifanten in te smeren en iedere keer dat ik modder pakte hoopte ik dat het alleen modder zou zijn en geen olifanten poep...
De begeleiders vonden het ook ontzettend leuk om iedereen vol met modder te smeren en dan elke keer met het excuus 'not muddy enough' en zeker als je op de foto wilde werd je goed onder gesmeerd. Ze hadden het zelfs op m'n gezicht gesmeerd. Maar ik dacht maar zo: thuis betaal je hier heel veel geld voor, een modderbad, en hier zit het gewoon bij inbegrepen en het is nog leuk ook nog.

Na het modderbad zijn we naar de rivier gelopen om onszelf en de olifanten weer schoon te maken. Ook deze keer ontkwam je niet aan de begeleiders die je even meehielpen met schoonmaken door een emmer water over je heen te gooien. Maar niet alleen over ons maar natuurlijk ook over de olifanten. Bij een werd verteld dat we voorzichtig moesten zijn, omdat ze heel speels kan worden in het water en dan veel met haar poten kan trappen dus we moesten een beetje uit de buurt blijven. Een van de olifanten kon ook op commando een douche geven door water uit de slurf te spuiten, dit was echt leuk, want je staat in afwachting tot ze doet en je kijkt een beetje en dan opeens doet ze het en schrik je toch nog best wel.
Nadat alle olifanten gedoucht waren en wij ook best schoon waren hebben we nog een groepsfoto gemaakt.

We gingen weer uit het water en mensen bleven nog even kijken naar de etende olifanten en anderen gingen zich weer omkleden. Nadat iedereen weer aangekleed was wilde een van de begeleiders nog wat zeggen en kregen we nog een souvenir mee, een tasje, en toen hebben we afscheid genomen en zijn we weer naar de trucks gegaan.

Ik zat gelukkig weer op dezelfde plek als de heenweg en dit vond ik wel prettig, omdat ik zo goed naar buiten kon kijken. Ook deze keer moesten we over de hobbel zandweg en toen we op de verharde weg kwamen moest echt goed mijn best doen om m'n ogen open te houden en toen ik rond keek zag ik dat niemand echt moeite deed dus heb ik ze ook maar dicht gemaakt.
En toen stopte we ineens, want een man die in de cabine zat zag dat zijn dochter, die achter bij ons zat, aan het slapen was maar zich niet vasthield en hij maakte zich toch wel zorgen en hebben van plek geruild we gingen weer verder en iedereen deed de ogen weer dicht.

Het was een hele bijzondere ervaring en ik ben ook ontzettend blij dat ik dit gedaan heb. Het is toch heel anders dan olifanten zien in een dierentuin of op nog geen meter afstand. Ik vind ook het werk dat verricht wordt ontzettend goed, er wordt constant gezorgd voor genoeg eten voor de olifanten en er komt geregeld een dierenarts langs om de olifanten te controleren.
Ook vond ik het ongelofelijk om in het regenwoud te zijn. Ik had eigenlijk gedacht dat ik het alleen van een afstand zou zien, omdat ik geen trektochten kan doen en toch zat ik er midden in.

Ik kan het echt iedereen aanraden om zoiets te doen. Maar kijk dan vooral naar activiteiten waar je niet op de olifant mag zitten, want misschien is dit voor jezelf wel super leuk, maar voor de olifant zeker niet, want de mensen die daar werken geven niet zoveel om het welzijn van de dieren als op de plekken waar je niet op de olifant mag rijden.

Bedankt voor het lezen, het is wat later dan gepland online gekomen, maar het is er, en tot de volgende keer.

  • 07 Maart 2017 - 14:35

    Jos:

    Hoi Lieverd.


    Je weet het geweldig te vertellen. In combinatie met de fotos die we gezien hebben. Heerlijk om het te mogen lezen.

    Geniet verder van je tijd in Thailand lieverd.


  • 07 Maart 2017 - 17:21

    Carlien:

    Hoi Joyce,
    Wat een geweldige ervaring met de olifanten. Echt iets om niet te vergeten.
    Wij vinden het ontzettend leuk om je blog te lezen. Zo kunnen we een beetje meegenieten van je reis.
    Veel groetjes van Marianne en Carlien.

  • 07 Maart 2017 - 20:28

    Mama:

    ik ben echt blij dat je dit gedaan hebt , this is a one in a lifetime adventure , en dat je er zo van genoten hebt, vooral het spelen met the mud natuurlijk hahahahhaah

    groetjes Mama

  • 07 Maart 2017 - 22:25

    Marjo:

    Wat een mooie ervaring Joyce. Heel leuk om te lezen.

    Groetjes Marjo

  • 07 Maart 2017 - 23:05

    Anita:

    Wow, wow, wow en wow en nog eens wow. Wat een belevenis toch. Zo mooi! Ge wel dig!!


  • 07 Maart 2017 - 23:08

    Anita:

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Joyce

Ik ben Joyce en ik ga hier vertellen over mijn reis en vrijwilligerswerk in Azië. De reden voor een blog is om de mensen thuis op de hoogte te houden en hun mee te nemen in mijn reis, maar ook zodat ik dit zelf kan terug lezen als ik terug ben het allemaal opnieuw beleven.

Actief sinds 26 Jan. 2017
Verslag gelezen: 279
Totaal aantal bezoekers 11178

Voorgaande reizen:

18 Februari 2017 - 09 Juli 2017

My Asian Adventure - Thaipali

Landen bezocht: