Mijn reis van Thailand naar Nepal

Zaterdag 18 maart was mijn laatste dag in Thailand. Ik had al mijn spullen al gepakt en zat te wachten op mijn kamer tot het tijd was om uit te checken en daarna had ik nog meer tijd over. Ik werd helemaal gek van de zenuwen. Om tien voor twaalf werd ik gebeld om m'n kamer dat ik vandaag moest uit checken om twaalf uur.
Ik pakte nog mijn laatste spulletjes in zoals mijn laptop, mp3 speler en mijn drinken en ging naar beneden. Voor de zekerheid vroeg ik nog even na of ik mijn bagage in een ruimte kon laten, omdat ik nog ging lunchen.

Ik wist al waar ik wilde gaan eten, het is een plek waar ik al vrij vaak ben geweest en waar ik ook de eerste keer dat ik Thailand at heb gegeten, dus het leek mij leuk om daar ook de laatste keer te eten. Door de zenuwen had ik niet zoveel honger en koos voor een fried rice met pineapple en natuurlijk een fruit smoothies, watermelon deze keer.
Op weg terug naar het hotel ging ik kapot van de hitte, iets wat ik niet ga missen als ik in Nepal ben dat is zeker. Wat is wel ga missen is de mango sticky rice, de heerlijke fruit smoothies, want ik denk dat ze die niet hebben in Nepal.
In het hotel moest ik nog twee uur wachten tot de taxi mij kwam halen. Gelukkig vertelde de vrouw van de balie mij dat ik ook eerder kon gaan en dat ik het maar hoefde te zeggen. Dit heb ik ook gedaan, want ik werd gek van de zenuwen en ik weet dat als ik eenmaal op het vliegveld ben dat mijn zenuwen weg zijn.
Ik hoef nog helemaal niet door de douane heen te zijn, maar gewoon op het vliegveld zijn en de zenuwen zijn weg. Ik denk dat ik bang ben om te laat te komen op het vliegveld, ook al weet ik in mijn onderbewustzijn dat ik tijd genoeg heb.

Ik ging in de rij staan om in te checken en mijn bagage af te geven en toen ik bijna aan de beurt was kwam een vrouw en zag mijn bestemming en zei dat ik in de verkeerde rij stond en bij de informatie balie moest gaan vragen waar ik heen moest. Ik ging het navragen bij de balie en ik moest inderdaad naar een hele andere balie en kon ook pas om 15.30 inchecken. Rond 15.00 uur ging ik in de rij staan, want deze was best wel lang en hoopte dat het een half uur zou duren voordat ik aan de beurt zou zijn. Voor de zekerheid vroeg ik het ook aan de persoon voor mij, ook een toerist, en hij had dezelfde vlucht en zei dat het wel goed zou zijn.

De personen voor mij, die ik ook had gevraagd van de tijd, waren aan de beurt en werd verteld dat ze te vroeg zijn en dat ze pas om 15.50 kunnen inchecken. Ook al had ik dezelfde vlucht, ik kon het toch proberen, maar helaas werd ik ook afgewezen en kon ik ook achteraan sluiten. We hoopten dat de rij niet te snel zou gaan, want anders zouden we weer te vroeg zijn. Het viel ons op dat er mensen van onze rij naar de rij naast ons gingen, maar we wisten niet waarvoor, want er was niks aangegeven of gezegd.

Helaas ging de rij best snel en toen het 15.45 was hadden we nog mensen voor gelaten om wat tijd te rekken en toen ging opeens onze balie dicht en werd er een bordje opgehangen met MU2594 en ik had vlucht MU2596. Zo uit het niets besloten ze dat we naar de andere rij moesten. Alle drie hadden we iets van 'we gaan niet daar aansluiten' die rij was echt lang en we hadden net zolang gewacht als de mensen in de rij naast ons. Daarom besloten we om te proberen bij de andere rij bij te schuiven. Het stel voor mij was het gelukt en toen waren de mensen naast mij met elkaar aan het praten en ik dacht dat ze het erover hadden dat ze mij niet voor wilde laten.
Maar gelukkig was dit niet zo, in tegendeel, ze lieten mij en de persoon achter mij, voor. Ik was super blij natuurlijk.

Bij het inchecken werd mij verteld dat ik mijn ruimbagage in Kunming moest ophalen, maar ik dacht dat het kwam doordat ik een lange overstap tijd had, namelijk 13 uur. Maar naderhand kwam ik erachter dat dit gebruikelijk is als je in Kunming overstapt via het stel van de rij.

In Kunming moet je dus je bagage halen en dan weer opnieuw door security om weer door de douane te gaan. Maar voor mij maakte dit niet zoveel uit, omdat ik er toch aan het denken was om een hotel te pakken om wat te kunnen slapen. Ik zag het namelijk niet echt voor me om daar met mijn twee koffers te zitten en proberen te slapen.
Ik was bij de balie geweest waar je een kamer voor de nacht op het vliegveld kan boeken en ze zei dat het 455 yuan kost, dat is rond de 61 euro. En omdat ik niet met pin kon betalen moest ik weer naar beneden en opzoek gaan naar een ATM. Daar kwam ik een man tegen die mij een taxi en een hotel aanbood. Maar de prijs was bijna hetzelfde als de nacht op het vliegveld en het was ontzettend lastig communiceren doordat hij geen Engels kon. Ik besloot om het niet te doen en bij mijn zoektocht kwam er een vrouw die ook een hotel aanbood. Deze was een stuk goedkoper dan het aanbod van de man en de taxi was gratis en de vrouw sprak goed Engels.

Ze liet mij zien waar de ATM was en onderweg had ik een beetje mijn bedenkingen. Ik besloot bij de ATM om mijn moeder te appen, want dat is toch het makkelijkste als je ergens over twijfelt, je moeder om hulp vragen ;). Ze vroeg mij ook wat ik ervan vond en ik zei dat ik niet zeker wist of ik het vertrouwde. Daarom besloot ik om op het vliegveld te blijven en dit zei ik de vrouw en ze probeerde mij nog om te praten.

De kamer op het vliegveld was wel erg prijzig voor die korte tijd, maar ik was er zeker van dat er niks kon gebeuren. Misschien als ik met iemand anders aan het reizen was dat ik het wel gedaan had met het hotel, maar alleen vond ik het geen goed idee.

Het was een hele mooie kamer met een regendouche ;). Bij het openen van mijn grote koffer kwam ik erachter dat een van mijn flesjes had gelekt, maar gelukkig had ik alles in ziplock zakjes voor het geval dat zoiets zou gebeuren.
Ik had nog lekker gedoucht en ben naar bed gegaan. Ondanks dat ik een aantal keer wakker ben geweest heb ik toch best goed geslapen en was ik ook wel uitgerust.

De volgende ochtend had ik ontzettende honger, want ik had geen avondeten gehad de avond van te voren alleen een broodje in het vliegtuig. Doordat ik misselijk word in het vliegtuig heb ik ook geen honger.
Ik ging opzoek naar een plek om te eten, maar je kunt echt nergens met pin betalen. Dus ik moest weer naar de ATM om geld te pinnen. Het is best apart dat voor een land dat toch al best vooruit is op het technologisch gebied je nergens kan pinnen.
Ik had friend rice en dumplings besteld met een kop thee. Dit was alleen veel te veel en ik heb het ook niet op gekregen. Ondanks dat ik 's morgens altijd hele erge honger heb kan ik helemaal niet veel eten. Maar ik dacht ´als ik nu genoeg eet dan hoef ik misschien niks te eten in de middag' en dit was ook gelukt. En ik heb pas weer in het vliegtuig wat gegeten.

Na wat rondgelopen te hebben en naar de winkeltjes gekeken te hebben ging ik opzoek naar een zit plek, want ik had geen zin meer om te lopen of te staan. De resterende tijd heb ik wat gelezen en muziek geluisterd en toen was het al tijd om in de rij te gaan staan om in te checken.
Bij het inchecken mocht ik kiezen of ik aan het raam wilde zitten of niet en natuurlijk koos ik ervoor om aan het raam te zitten, want ik vind het heerlijk om naar buiten te kunnen kijken.

In de rij om door de douane te gaan kwam ik aan de praat met een vrouw uit Kroatië. Ze is al vier maanden onderweg en heeft al tien landen bezocht O.O
Het is heel fijn om met iemand te kunnen praten, face to face. Want de laatste keer dat ik met iemand had gepraat was even op het vliegveld in Chiang Mai met het stel.
Ik vind het helemaal niet erg om alleen te zijn, anders had ik dit ook nooit kunnen doen, maar het is toch ook heel fijn om face to face met iemand te kunnen praten. En ook om je ervaringen en verhalen te kunnen delen.
Omdat ik nog best veel geld overhad van mijn lunch wilde ik eigenlijk een nekkussen kopen, maar de een was belachelijk duur, 248 yuan = 33 euro en de ander was meer dan ik bij me had namelijk 130 yuan en ik had nog 117 yuan. Dus geen nekkussen gekocht, maar ik wilde toch het geld een beetje op hebben.
Dus ik heb wat fruit snoepjes gekocht en Chinese thee.

Het uitzicht in het vliegtuig was echt heel mooi. Vanuit het vliegtuig lijken de bergen echt helemaal niks meer terwijl ze zo enorm zijn als je ernaast staat. En de wolken... het blijft mij echt verbazen hoe groot ze kunnen zijn en hoe mooi het eruit ziet vanuit het vliegtuig.

Dit alles heb ik geschreven in het vliegtuig. Normaal ben ik misselijk en kan niet echt iets doen, maar deze keer niet. Misschien komt het doordat ik naar buiten kon kijken bij het opstijgen en is het net als wagenziekte. Als je naar buiten kunt kijken wordt je niet misselijk? Geen idee, ik kan het over zes weken weer proberen als ik richting Bali ga. Maar eerst dit onderdeel van mijn avontuur beleven.

Weer bedankt voor het lezen. En wanneer de volgende blog online komt weet ik niet zeker, want in het weeshuis waar ik verblijf is geen wifi :s dus ik zien wel.