Week 10: van Kathmandu naar Bali

Toen we het tijdens de lunch er dus over hadden dat Helena en ik om dezelfde tijd een vlucht hadden, kwam Nancy met het geweldige idee (lees: sarcasme) dat Helena dan wel met mij mee zou kunnen in de taxi, omdat ik die niet hoeft te betalen, dat wordt verzorgd door Quest. Ik wilde ook niet meteen nee zeggen en heb daarom gezegd dat ik het aan Salve zou vragen en haar dan een bericht zou sturen.
Salve vond het goed en om 19.00 uur zou de taxi komen en zou Helena ook bij het huis zijn zei ze.

Even voor zeven kwam Salve naar beneden en hebben we nog even gepraat, ik heb haar ook uitgelegd dat het hele gedoe met Helena niet mijn idee was en dat ik Helena misschien drie keer heb gezien.
Het was tien minuten voor zeven en Helena was er nog niet. Salve had mij verteld dat haar man mij zou brengen, want de taxi die Salve had geregeld was nog niet in de buurt en haar man was toch thuis. Ze zei dat ik gewoon moest gaan om vijf voor zeven en dat ze wel zou kijken of Helena aan zou komen en dan een taxi voor haar regelen.
Ook het afscheid met Salve was moeilijk en ik kreeg een Nepalese sjaal van haar, ik heb die ook gezien bij Natalie, het is geloof ik een soort afscheidscadeau, ik weet het niet.

Het weer was nog steeds slecht, maar dit werkte wel in mijn voordeel. Doordat het zaterdag was en het slechte weer waren er niet zoveel mensen op de weg. Nu viel mij ook op hoe
goed de weg naar het vliegveld was. Dit is mij niet opgevallen toen ik kwam, want in Thailand was dat normaal. Maar nu ik wist hoe de wegen normaal zijn, viel mij dit meteen op.

Ik ging voor de check in en dit ging lekker snel. Ik kreeg twee boarding passes, van
Kathmandu naar Abu Dhabi en van Abu Dhabi naar Jakarta. In Jakarta moest ik dan mijn
bagage ophalen en opnieuw inchecken. Het is heel fijn dat ze dit zeggen tijdens het inchecken, dit was in Thailand ook, dan weet je tenminste waar je aan toe bent.

Ik ging naar boven en moest nog een klein formuliertje invullen en ik kon zo door naar security. Ze hadden hier een rij voor mannen en vrouwen apart, dit was ik dus nog niet tegen gekomen. Daarna kreeg ik nog een compliment voor mijn paspoort hoesje dat ik in Thailand heb laten maken.

Na de security ben ik ergens gaan zitten waar ik het bord met de vluchten en gates zou kunnen zien zodat ik wist naar welke gate ik moest. Ook zag ik Helena aankomen, de taxi had er maar 15 minuten over gedaan om bij het vliegveld te komen. En toen had haar vlucht ook nog vertraging dus was ze zeker op tijd.

Met een shuttle werd ik naar het vliegtuig gereden, maar dit was best wel onnodig, omdat Kathmandu airport zo klein is, hadden we dat stukje ook wel kunnen lopen.

In het vliegtuig zat ik naast een Nepaleese man en een Zwitserse vrouw. Het was leuk om met de vrouw te praten en ze kon mij vertellen dat de vliegtuigen die vertrekken eerst een rondje moeten vliegen om hoogte te winnen voordat ze de bergen over kunnen, want anders zijn ze te laag en redden ze het niet.

We kwamen aan in Abu Dhabi en ik was weer niet misselijk! Tijdens de vlucht nog geprobeerd te slapen, niet helemaal gelukt maar wel wat kunnen rusten, want zoals m’n moeder zegt: slaap je niet l, dan rust je wel. En ik had nog een film gekeken “A monster calls” het was een leuke film, maar het boek was beter.
Met een shuttle bus, dat hier wel echt nodig is, werden we naar gate 70! Gereden. Het was iets groter dan Kathmandu airport daar zijn geloof ik 5 gates.

Binnen was het natuurlijk net zo groot en gelukkig werd alles heel goed aangegeven met borden anders zou je echt verdwalen.
Ik heb niet zolang hoeven wachten voordat de gate open ging. Eenmaal in het vliegtuig zat ik naast een man en hadden we 10 minuten vertraging en dat zouden er 30 worden, want er was geloof ik teveel vliegverkeer boven Oman ofzoiets.

Het vliegtuig was nog niet vertrokken en ik kon mijn ogen niet meer open houden, maar ik wilde wachten tot we opgestegen waren i.v.m. mijn oren anders zouden ze veel pijn doen als ik niet zou slikken.
Maar toen we eindelijk de lucht in waren heb ik mijn ogen dicht gedaan en ik geloof zelfs wat geslapen!

Nadat ik wakker was heb ik weer een film gekeken “Hidden figures” hele mooie film, zeker een aanrader.

Op het moment dat ik dit aan het schrijven was in het vliegtuig: was het -58°C ; ga ik 822 km/u; moet ik nog 1.05 uur; ben ik al 6 uur onderweg; heb ik al 5.922 km afgelegd en ben ik op 12.496 m hoogte.

Als het goed is zou ik genoeg tijd hebben voor mijn transfer, want ondanks de vertraging zouden we 10 minuten eerder landen dan gepland.

Ze hadden iets heel leuks in het vliegtuig en dat heb ik mij ook meegenomen. Bij de koptelefoon zat een zakje met daarin: oordopjes; een reistandenborstel met een mini tandpasta; lange comfy sokken en een oogmasker met aan een kant “Don’t disturb me” en aan de andere kant “Please wake me up if there is food”.

Eindelijk aangekomen in Jakarta, Indonesië moest ik mijn bagage ophalen en daarna opzoek gaan naar het transfer punt. Ik had het gevonden, maar het was heel raar allemaal. Met een bus ben ik dus naar een ander gebouw gegaan en daar zou dan de transfer zijn ofzo.

Daar was ook security check en toen kon ik door. Hier heb ik gewacht door lekker te gaan liggen op een bank, want ik was super moe.

Er waren echt super veel Japanners en Koreanen :).
In het vliegtuig zat ik naast een Japanner en wat was hij wit! Nog witter dan ik was voordat ik vertrok.
Tijdens de vlucht weer een film gekeken een anime “Kimi wa namae wa” hele leuke film, zou zeggen aanrader, maar dat geldt maar voor een aantal mensen die dit lezen.

Bagage weer opgehaald en op naar het hotel. En poeh wat was het nog warm zeg, dat zou wennen worden.

Bedankt voor het lezen en tot komend weekend.