Week 8: Pasen met het kindertehuis

Op zondag ben ik dus naar de stupa geweest en hier heb ik een sjaal gekocht, ik wilde er sowieso een kopen, maar het was echt moeilijk! Er is zo veel keus en er zijn zoveel kleuren dat je echt geen idee hebt wat je zou kiezen. Uiteindelijk is het toch gelukt en ik heb ook wat van de prijs afgekregen. Hij wilde 950 RS. en ik heb er 650 RS. voor betaald, dat is 5,93 euro!
Ik heb er wat rondgelopen en een man sprak mij aan en vroeg waar ik vandaan kwam, dus ik zei Nederland en héél toevallig woont zijn broer in Amsterdam. Hij bleef met mij meelopen en uiteindelijk heb ik gezegd dat ik verder ging heb mijn muziek weer aangezet en ben verder gegaan.

In een winkeltje hoorde ik mensen praten, maar ik wist niet zeker of ik het goed had gehoord dus ik vroeg het even na voor de zekerheid en ja hoor! Ze waren Nederlands. Ik heb dus heel even Nederlands kunnen praten, iets wat ik heel erg mis en nooit had gedacht dat ik het zou missen.

Op maandag had ik besloten om met de monniken mee te gaan naar de Pujah bij Sechen klooster. Deze zou negen dagen duren en is op zondag begonnen, elke dag gaan de jongens op en neer naar Sechen om de Pujah bij te wonen.
Deze Pujah was hetzelfde als ik ook gezien had bij de jongens. Het verschil was dat er heel veel mensen waren en we zaten buiten, gelukkig overdekt en op een grote schuimmat. Het zou vier uur duren.
Tussendoor ben ik echt veel van positie veranderd en ik wist echt niet meer hoe ik moest zitten. Omdat het zo druk was, was er ook geen plaats om even je benen te strekken. Tussendoor was er wel even een pauze, maar ik ben niet opgestaan, want ik was bang dat ik dan niet meer zou willen zitten, maar er was meer plek dus ik kon mijn benen strekken en daar waren mijn kuiten en knieën erg blij mee.

Op het einde kwamen de monniken weer met zegeningen, maar ze deden het heel hard op je hoofd dus dat was wat minder prettig, maar wederom, heel fijn om een keer te hebben meegemaakt.

Op dinsdag had ik besloten om niet mee te gaan naar de Pujah, want het was mijn laatste volle dag in het klooster en ik wilde nog een keer naar de stupa. De stupa ligt niet echt in de buurt van het vrijwilligershuis dus het is niet makkelijk om er zomaar even heen te gaan.
Deze keer ben ik ook meer buiten de stupa geweest om te kijken wat daar zoal te koop was. En toen zag ik een hele mooie rok. Ik vroeg hoeveel die koste en het was 750 RS. dit vond ik teveel dus ik wilde naar beneden, maar de vrouw wilde niet lager gaan dan 600 RS., dit zou opzich geen probleem geweest zijn, maar ik had nog maar wat meer dan 500 RS. bij mij en de rest had ik in het vrijwilligershuis. Dus ik liep verder en toen zag ik de rok nog een keer bij een andere winkel. Ook deze vrouw ging niet lager dan 600 RS. Ik heb toen gedacht om geld te pinnen, maar ik wist niet zeker hoeveel ik nog in het huis had en ik wilde ook niet te veel overhouden aan het einde van mijn trip. En daarbij komt ook dat je best wel veel moet betalen om het geld te krijgen, ik geloof rond de 5 euro. En voor 1000 RS. 5 euro te gaan betalen voor een rok. Ik heb het uiteindelijk niet gedaan.
Ik ging terug naar de stupa en ging naar een café om wat te drinken en om de wifi te gebruiken, want de wifi was al een aantal dagen slecht in het klooster, heel irritant.
Ik bestelde een oreo milkshake, was echt super lekker, en ik heb met mijn moeder, opa en oma een videochat gedaan, kon ik hun ook nog eens zien en zij mij natuurlijk.

In de avond kwam Nicola weer terug van haar trip naar Pokhara en we hebben de hele avond met elkaar gepraat. Het was heel fijn om grappig en ook serieuze gesprekken te voeren met iemand.

Woensdag zou ik opgehaald worden rond 14 uur, maar ik moest natuurlijk ook rekening houden met de Nepalese tijd, dus ik rekende op 15 uur.
De monniken, Jess en Amanda zouden na de lunch naar Sechen gaan dus ik heb afscheid genomen van ze voordat ze vertrokken.

Wonderbaarlijk genoeg paste bijna al mijn kleding in mijn kleine koffer, ik had veels te veel kleding meegenomen naar het klooster dus ik was bang dat niet alles zou passen, maar gelukkig paste het merendeel wel. Toch had ik nog de slaapzak, mijn luchtbedje, mijn tas met vuile was, mijn handtas en nog een zak met mijn vest en sjaal.

Ik hoopte dat ik alles in één keer beneden zou krijgen, want ik had echt geen zin om op en neer te moeten lopen. Ik kwam beneden aan, alles in één keer beneden gekregen en toen ik net wilde gaan zitten was Deven er al. Hij was eerder vertrokken, omdat hij dacht dat het erg druk zou zijn, maar dit viel best mee op de heenweg.

Op de terugweg stonden we stil voor een tijdje en toen ging ik eens kijken naar de mensen die er liepen. Het was mij al opgevallen, maar nu ging ik er eens echt op letten.
Het is hier heel gebruikelijk dat als je goede vrienden bent je elkaars hand vasthoudt. En dat betekent ook dat het heel normaal is als twee jongens of twee meisjes dit doen. Ik heb ook al een aantal oudere mannen gezien die elkaars hand vasthielden.
Maar ook als ze dit niet doen lopen ze nog steeds heel dicht op elkaar en raken elkaar vaak aan. Het is een heel erg touchy feely land en dat is heel leuk om te zien.

Het was echt fijn om weer terug te zijn in het huis, ik heb een heerlijke hete douche gehad :). Toen ik in de avond naar buiten wilde gaan om te gaan eten en toen kwam Ayla terug van haar trekking. Ze zei dat ze had afgesproken met de mensen waarmee ze de trekking had gedaan en vroeg of ik ook mee wilde gaan. Dit leek mij wel leuk en toen we de groep ontmoette waren er drie Nederlandse! Ik kon eindelijk echt Nederlands praten. Dit was eerst heel raar, maar werd normaal na een tijdje.

We gingen eten bij een Chinees restaurant. Hier bestelde we een aantal gerechten en deze konden we dan delen. Het was super gezellig en ook fijn dat ik tussendoor even wat Nederlands kon praten.
Ik kwam er ook achter dat ik met Patricia en Ayla bij hetzelfde gastgezin zou verblijven tijdens het women empowerment project.

Toen Ayla en ik terug waren en nog met Salve aan het praten waren kwam Julian binnen die kwam terug van zijn bezoek aan een andere stad.

Op donderdag ben ik samen met Julian naar Thamel gegaan om wat souvenirs te kopen. Hier hebben we een zoektocht gehad naar een sjaal voor mijn moeder. Ik had een prijs in mijn hoofd voor een sjaal, maar de eerste wilde mij dat niet geven dus gingen we verder opzoek. Toen kwamen we alleen in winkels die heel duur waren, let op, heel duur voor de Nepalese standaard, niet de Nederlandse en omdat ik zo gewend ben aan deze mindset is het moeilijk om daar vanaf te stappen.
We zijn toen terug gegaan naar de eerste winkel, want deze prijs was veruit de beste prijs.

Ook heb ik een ring gekocht. Ik wilde heel graag een ring kopen hier en nu heb ik er eindelijk een :).

Donderdag was ook oudjaarsdag in Nepal. Julian en ik zijn naar Thamel gegaan om daar nieuwjaar te vieren. We waren rond 22 uur vertrokken en toen we in Thamel aan kwamen waren er in eerste instantie niet echt veel mensen. Maar hoe verder we liepen, hoe meer mensen er waren. We hadden geen idee waar we heen wilde gaan en besloten om de lichten te volgen. Hier was een elctro music concert. Hier vonden we niet veel aan en zijn opzoek gegaan naar een andere plek. We besloten om Ayla te bellen die ook in Thamel was met iemand anders, we hadden het café gevonden waar ze was en besloten om daar te blijven toen Ayla en haar vriendin weg gingen.

Het was absoluut niet nieuwjaar zoals ik gewend ben. Misschien was het anders buiten, maar binnen ging gewoon opeens de muziek uit en er werd gezegd ''Happy new year´ en dat was het. Het is nu het jaar 2074 in Nepal, ze volgen een andere kalender dan ons.
We zijn nog wat rondgelopen en toen terug naar huis, want het was erg druk met al die mensen.
Best leuk dat ik twee keer nieuwjaar gevierd heb in één jaar.

Vrijdag was mijn rustdag. Ik heb de hele dag niks gedaan, dit kwam ook doordat ik heel veel last had van mijn nek dus ik moest rusten. In de avond hebben we spullen ingepakt voor de kinderen van het kindertehuis, want op zaterdag zouden we Pasen gaan vieren met de kinderen op een kinderboerderij.

Die avond kwam Meghan terug van Chitwan waar haar vrijwilligerswerk is. Ze bracht twee vrienden mee, een jongen uit Duitsland en een meisje uit Zwitserland.

Zaterdag moesten we op tijd opstaan, want we moesten nog eieren koken en verven en we zouden rond 10 uur vertrekken, dus rond 11 uur Nepalese tijd.
Het verven was heel leuk om te doen en Julian, Leo (Duitse jongen) en Raju (man van Sila, medewerkster van Quest) hebben hele mooie eieren gemaakt en de rest maakte eigenlijk maar wat. Toch was het heel erg leuk om te doen. Het is een paar jaar geleden dat ik zelf eieren heb geschilderd en nu had ik de kans om het nog eens te doen en dat in Nepal.

We zijn redelijk op tijd vertrokken met een bus. Eerst zijn we naar het tehuis gegaan om de kinderen op te halen en vandaar uit naar de kinderboerderij.

De kinderen herkende me nog dus dat was heel leuk om mee te maken.

Bij de kinderboerderij aangekomen kregen de kinderen eerst een rondleiding bij de dieren en ze konden ze ook voeren. Daarna zijn ze doorgegaan naar een ander stuk waar ze leerde hoe bepaalde dingen gebruikt worden, zoals hydraulische kracht om stroom op te wekken, ook kregen ze te zien hoe vroeger dingen gebruikt werden.

Na deze rondleiding hadden we lunch en toen was het tijd voor schminken. Ik heb geen kinderen geschminkt, want ik ben er niet goed in, maar Julian, Leo, Raju en Meghan hebben dit gedaan en het was allemaal heel erg mooi wat ze gemaakt hebben.

Toen was het tijd voor de spellen die we bedacht hadden. De kinderen die hadden gewonnen kregen wat lekkers en daarna kregen de kinderen de spullen die wij hadden ingepakt. Hier zat een rugzak in, koekjes, chocolade, snoepjes, een waterfles en een pennendoosje.
Het was een hele geslaagde dag, maar wat was ik moe in de bus op weg terug. Ik kon zelfs mijn ogen niet openhouden, maar ik kan toch niet slapen, maar toch even mijn ogen dichtgedaan. Dit heeft wel wat geholpen en ik kon weer naar buiten kijken xD.

Dus dit was weer mijn week. Volgende week zal ik waarschijnlijk naar Chitwan gaan en op zoek gaan naar neushoorns, olifanten en krokodillen. En natuurlijk genieten van het weer, want het is daar rond de 36 graden geloof ik.

Ik kan niet geloven dat het alweer acht weken geleden is dat ik thuis vertrokken ben. De tijd gaat echt ontzettend snel :( nog maar twee weken in Nepal en dan nog twee in Bali en dan weer naar huis. Om heel eerlijk te zijn heb ik niet echt zin om naar huis te gaan, maar aan de andere kant wel, gaat nog moeilijk worden als ik naar huis ga :).

Tot volgende week en bedankt voor het lezen.