Week 10: De laatste week Nepal

Op zondag heb ik eigenlijk niet veel gedaan. Op de school was niet veel te doen die dag, want er waren maar vier studenten en tijdens de Engels les was de docent de hele tijd met de studenten aan het praten en hierdoor kon Ayla haar les niet echt geven.

Maandag waren er ook weer vier studenten. De docent besloot om niks op het bord te schrijven, want ze hadden de studenten verdeeld over twee lokalen, omdat ze een ander niveau hebben. Daarom schreef de docent niks op het bord, maar werkte met de studenten direct uit het boek. Hierdoor had ik helemaal niks om naar te kijken en daarom ben ik dit gaan schrijven.
De jongste student is veertien jaar. Ze is nog niet vloeiend in het Nepalese alfabet dit kan komen doordat ze thuis alleen in het dialect van hun stand spreken en daardoor weinig Nepalees praten.
Dit zette mij wel echt aan het denken. In Nederland is het tegenwoordig ondenkbaar dat een meisje van veertien het alfabet niet kent. Ook leren wij met veertien tenminste drie verschillende talen, Nederlands; Duits/Frans en Engels. En sommige spreken van thuis uit ook een dialect. Eigenlijk was dit meisje een analfabeet voordat hier op school begon. En dat is ook weer iets wat in Nederland niet gebeurt, want niemand van deze generatie is analfabeet tenzij hij/zij een fysieke of mentale beperking heeft.

Dit zijn dingen die mij echt aan het denken zetten. Ik wil hier echt iets mee doen. Het zijn onderwerpen die heel veel tijd zouden kosten en waar ook een verandering van mentaliteit bij komt kijken, maar het kan allemaal positieve invloed hebben op het gehele land naarmate de tijd verstrijkt.

Tijdens de Engels les had ik deze keer wel iets te doen. Ik heb met het jongste meisje het alfabet geoefend. Ze kan het opzich wel van a tot z opnoemen, maar van z tot a was een stuk moeilijker. Vooral de u,h en l waren best moeilijk voor haar.

Na de Engels les was alles weer in het Nepalees en hebben Ayla en ik galgje gespeeld, dit hebben we ook om zondag gedaan om de tijd om te krijgen.

Na school gingen we terug naar Ganga-didi’s huis en zagen we dat Patricia, ze komt ook uit Nederland, was aangekomen, ze was niet in het huis, maar we hadden haar spullen gezien. Toen Ayla en ik naar beneden gingen om wat te kopen voor de lunch kwamen we haar tegen.
Onze lunch was brood met duo penotti en stukjes banaan, jammie.

Ayla moest haar top van haar sari gaan ophalen bij de naaister en Patricia en ik gingen met haar mee. Onderweg konden we de besneeuwde toppen van de bergen in Pokhara zien. Normaal zijn deze verborgen door wolken en smog uit Kathmandu, maar die dag was het helder. De bergen zijn ongeveer 200 km. ver weg, maar toch konden we ze best goed zien en daarom hebben we ze even staan bewonderen.

Natuurlijk moesten we ook even langs de bakkerij gaan en daar had ik een cinnamon roll, heerlijk!

De rest van de avond ging snel voorbij we hadden een hele leuke tijd met z’n drieën. Ook in de avond was het nog helder en was er een heel mooi uitzicht over de stad en Kathmandu. Ik heb geprobeerd een foto te maken van de lichten, maar helaas kwam het niet goed over op de camera dus moet ik maar mijn best doen om het beeld zo te onthouden.

Dinsdag zou Nancy komen een nieuwe vrijwilliger, ook uit Nederland en Patricia die zou ergens anders verblijven dus ik moest afscheid nemen van haar.

Er waren wat meer studenten die dag. Het is heel onlogisch dat de docenten zich alleen focussen op geschreven Engels en niet ook het spreken, maar ik denk dat hun doel is de toetsen halen en verder niks, dus dat is wel jammer.

Ook had ik een kleine discussie met Nancy. Ik zeg altijd “I’m from the Netherlands”, ik zeg nooit uit Holland, want dat is voor mij boven de rivieren en ik woon onder de rivieren. Ook heb ik het gevoel dat de mensen uit Holland anders zijn dan de mensen uit het zuiden van Nederland.
Ze zei dat ik de eerste persoon was die er een probleem mee had als Nederland wordt genoemd als Holland. Misschien ben ik wel de eerste Limburger die ze heeft ontmoet dan, niet dat iedere Limburger er een probleem mee heeft, maar ik kom niet uit Holland. Ik blijf gewoon zeggen “I’m from the Netherlands” en als mensen het niet weten en alleen Holland kennen probeer ik ze toch te verbeteren naar “The Netherlands”.

Na school zijn we nog naar een aantal winkels geweest en ook naar de naaister op de top van Ayla op te halen, want die was de dag ervoor nog niet klaar. Het is echt een hele mooie stof, maar Ayla voelde zich een beetje ongemakkelijk met hoe klein de top maar is. Ik heb heel vaak tegen haar gezegd dat ze er super uit zal zien in de sari, want ze heeft een heel goed figuur.

Na de lunch, die we hadden gegeten bij de bakkerij, de allerlekkerste kip burger ooit!! Zijn Ayla en ik onze spullen gaan inpakken, want we zouden terug gaan naar Quest om nog tijd door te brengen met Julian en om Megan nog even te zien voordat ze aan haar trekking zou beginnen.

Het was een hele gezellige avond met z’n allen weer in het huis.

Op woensdag was het Nepalese Moederdag en Salve had een heerlijk ontbijt gemaakt en Ayla en ik waren heel erg blij om terug te zijn, geen Dal Bhat voor ontbijt. Ook had ik een heerlijke warme/hete douche en ik kon mijn haar relaxed wassen. Ook ben ik begonnen met het wassen van mijn kleding zodat ik weer zoveel mogelijk schone kleding mee naar Bali kan nemen.

Tijdens het ontbijt heeft Slave mij ook uitgenodigd om naar het feest van de bruiloft van Maud en Sanju te komen. Dit had ik niet verwacht, Ayla zou gaan en heel veel oude vrijwilligers en vrijwilligers op dit moment, maar ik was niet uitgenodigd, omdat ik ze maar een keer heb gezien en dat vond ik ook prima. Ik keek al uit naar de foto’s van Ayla in haar saree. Maar nu ga ik er dus ook zelf heen, in een saree!

Tijdens de lunch zijn we naar Thamel gegaan, want Julian moest nog geld uitgeven dat hij nog over had dus hij trakteerde ons op pizza. Daarna weer terug gegaan naar het huis en wat rond gehangen.

Toen was het tijd voor Julian om te gaan en ik denk van al de vrijwilligers die ik heb ontmoet, hier en in Thailand, ga ik hem het meeste missen denk ik. We hebben heel veel tijd samen doorgebracht als we samen bij Quest waren en het was altijd een leuke tijd met Julian.
Salve bracht de saree naar beneden zodat ik de top kon passen en de saree kon zien. En het is zo mooi! Normaal hou ik niet van goud, maar deze saree is kastanjebruin met gouden versieringen erop. Het is echt prachtig en ik ben zo ontzettend blij dat ik deze mag gaan dragen. De top moest wel wat bijgesteld worden, want ik kreeg de onderkant niet dicht.
Ik ben heel blij dat ik deze saree mag dragen, maar ook een beetje zenuwachtig, want het laat toch wel een stuk van je buik zien en daar ben ik niet zo zeker over. Maar het zal zeker allemaal goed komen als ik er maar niet teveel over nadenk.

In de avond hebben we moederdag gevierd met Salve haar familie. Het was heel leuk om te zien hoe anders dat hier gaat dan bij ons. Iedereen geeft cadeaus aan de grootouders, aan de eigen ouders en de ooms en tantes. Dan buigen ze en raakt de volwassene hun hoofd aan.

We kregen allemaal eten en daarna zat ik echt ontzettend vol, ik had het gevoel dat ik open zou barsten, poeh was erg veel.

Na het eten en nadat ik mijn top op had gehaald bij de kleermaker hebben we nog onze nagels gelakt en gezellig gepraat met Salve.

Op donderdag ging Ayla terug naar de school met de bus en zou ze hopelijk op tijd zijn voordat de school zou beginnen. Het was wel heel raar om daarna alleen in het huis te zijn.

Ik heb de donderdag lekker relaxed. En rond 15.30 kwamen opeens heel veel mensen binnen. Het waren allemaal oud vrijwilligers die zich hier klaar kwamen maken voor het feest van de bruiloft.

Elisa heeft mij geholpen met mijn saree aan te doen en het ziet er echt ingewikkeld uit, gelukkig was mijn saree al klaar gemaakt bij een kleermaker zodat je zelf de plooien er niet in hoeft te maken. De onderrok werd heel goed aangetrokken door Elisa, want anders zou je saree uit elkaar kunnen vallen, omdat daar de stof in wordt gestopt.
Omdat ik bijna geen make-up bij me heb was ik daar snel klaar mee en toen heb ik gewoon simpel mijn haar ingevlochten.

In de woonkamer hebben we een hele tijd zitten wachten tot iedereen klaar was voordat we konden gaan. Ik geloof dat we rond 18.00 uur vertrokken zijn. Het was gelukkig dichtbij en we konden te voet gaan. Ik heb mij nog nooit zo bekeken gevoeld op straat. Een hele groep witte mensen in een saree.

Bij de plaats aangekomen moesten we het bruidspaar begroeten, maar ik had geen cadeau voor hun en ook bijna geen geld meer. Gelukkig kreeg ik wat geld van een van de oud vrijwilligers en kon ik dit geven. Maar het geven is niet zo makkelijk als bij ons. Ik zal mijn best doen het zo goed mogelijk uit te leggen: Je gaat naar het bruidspaar je houd je handen tegen elkaar, zegt Namaste en buigt; dan open je, je handen en krijg je noten; dan doe je weer hetzelfde, handen tegen elkaar Namaste zeggen en buigen; dan houd je je handen weer open en pakt de bruid in dit geval het geld en leg je de noten terug en krijg je een chocolaatje. Ik hoop dat ik het een beetje duidelijk heb omschreven, anders moet je het maar vragen als ik thuis ben en dan kan ik het je voordoen ;)

We gingen met z’n allen aan een tafel zitten en de hapjes kwamen al en bleven maar komen. Ook het rijst bier en rijst wijn, gelukkig ook gewoon cola en fanta. Het bier had een aparte smaak en de wijn was echt heel sterk, dit zou zeker niet als wijn doorgaan in Nederland. De wijn smaakte beter als je het met fanta had gemixt, omdat het dan niet zo een sterke smaak heeft.

Met alle oud en nieuwe vrijwilligers hebben we een liedje gezongen dat was geschreven door de zus van Maud. Ze was er heel erg blij mee en ook ontroerd.

Er was ook een disco zaal waar er gedanst kon worden en zelfs ik heb gedanst! Ik dans normaal nooit, maar het was super gezellig.

Rond 21.00 uur ben ik naar huis gegaan met Salve, Justin (Salves zoon) en Elisa. Justin moest de volgende dag naar school dus we konden het niet te laat maken.

Ik ben heel erg blij dat ik dit heb mogen meemaken.

Op vrijdag heb ik uitgeslapen tot 8.00 uur! En gelukkig, want ik was nog op geweest in de nacht, omdat ik zo een dorst had en daarna kon ik natuurlijk niet in slaap vallen.

Vrijdagmorgen niet veel gedaan en in de middag samen met Elisa, Silla, Salve en een vriendin van Salve geluncht.

Ik wilde graag nog professionele mhendi (henna) laten doen en dat zei ik tegen Elisa. Ze wilde wel met mij gaan naar een plek.
Omdat Silla al weg zou zijn voordat ik terug zou zijn moest ik al afscheid van haar nemen, want zaterdag is vrije dag hier en zou ik haar niet meer zien. Ik had het niet verwacht, maar ik moest huilen, schijnbaar ga ik de mensen hier toch meer missen dan ik gedacht had.

Eerst nam Elisa mij mee naar de winkel van haar moeder, haar moeder is kleermaakster, want haar moeder moest nog eten. Samen met Elisa op zoek gegaan naar iemand die mhendi maakte. Ik koos ervoor om de binnen-, en buitenkant van mijn linkerhand te doen. Ik heb alleen links mhendi, want rechts kan niet vanwege mijn silversplint. Is ook eigenlijk wel makkelijker om het maar bij een hand te hebben, want je moet zo opletten dat je nergens tegen aankomt als het nog niet droog is.
We zijn nog even naar haar moeder gegaan en toen terug naar het huis.
Elisa is nog even gebleven en toen ook van haar afscheid genomen, dit ging wat beter. Ze zei dat we elkaar weer zouden zien op haar bruiloft, daar hadden we het gister over, dat ze dan ook alle vrijwilligers uit moet nodigen en op die manier een reünie maken tussen vrijwilligers.

Ook ben ik maar begonnen met mijn koffer uit te mesten, want deze zes weken heb ik er maar vanalles in gegooid, dit was wel een beetje lastig met de mhendi, dus ik moest wachten tot ik het eraf kon halen voordat ik mijn koffer weer in kon pakken.
Toen ik net mijn mhendi eraf wilde gaan halen, kwamen Silla en Rayu (haar man) binnen met nog twee mensen die hier waren voor de bruiloft, ik heb ze ook op donderdag gezien.
Ze waren geloof ik naar Thamel geweest en kwamen hier om even te rusten en afscheid te nemen voordat Silla en Rayu naar huis zouden gaan en de andere twee met iemand zouden gaan uiteten.

Dit betekende nog een keer afscheid nemen van Silla en ook deze keer viel dat zwaar.

Om mijzelf maar af te leiden daarna ben ik begonnen met mijn koffer in te pakken en toen ik even bezig was kwam Ayla ook aan. Dus toen had ik even pauze en gezellig kunnen praten met Ayla. Ze is op tijd naar bed gegaan en ik ben verder gegaan met wat inpakken. De rest zou ik op zaterdag wel doen, ik zou dan toch tijd genoeg hebben, want mijn vlucht is pas om 21.40 uur. Tijd genoeg dus.

Ik heb heel slecht geslapen en ik had ook niet anders verwacht eigenlijk. Ik heb online kunnen inchecken, maar kan mijn boarding pass niet uitprinten dus dat moet alsnog op het vliegveld gebeuren. Helaas waren alle stoelen bij het raam al bezet en zit ik daarom als tweede zodat ik hopelijk toch een beetje naar buiten kan kijken. Ik hoop dat ik tussen twee leuke mensen in zit bij de eerste vlucht. En bij de tweede vlucht zit ik aan het gangpad, maar dat ik tweepersoons dus naast een persoon zitten.

In de middag ben ik met Ayla naar Thamel gegaan en daar hebben Nancy opgepikt en zijn we naar PhatKhat gegaan, hier krijg je de momo’s met banaan en chocolade. Ook Helena, uit Duitsland, zou hier naar toe komen.
Ik had een crêpe met mango en kokosmelk, maar deze smaakte heel raar en hoe meer ik at hoe viezer het werd. Nancy had wat geproefd en Ayla en zij vonden het ook raar alsof de kokosmelk zuur was. Ik heb dit tegen de staff gezegd en deze is ermee naar de keuken gegaan, hij kwam terug en zei dat het normaal was dat de kokos zuur zou smaken en ik at er weer wat van, maar het was echt vies. Dus ik heb het niet opgegeten en ik mocht wat van Ayla haar crêpe hebben. Toen de ober terug kwam om af te ruimen lag meer dan mijn halve pannenkoek er nog op.
De ober kwam terug en zei dat ik een crêpe van de het huis zou krijgen dus ik koos voor een met chocoladesaus en banaan. En deze was lekker!

We hebben nog een hele tijd gepraat en het was weer heel gezellig. Toevallig heeft Helena op dezelfde tijd als mij een vlucht, maar zei gaat ergens anders heen.
Ik heb nog wat spullen gekocht en toen heb ik afscheid genomen van Ayla en ben ik terug naar het huis gegaan. Helaas begon het te regenen toen we bij PhatKhat zaten en moesten we in de regen lopen, dat best koud was.

Ik heb bijna alles in mijn koffer. Alleen de kleding die ik nu aan heb en mijn slippers die aan het drogen zijn moeten er nog in en dan ben ik er klaar voor.

Ik zal Nepal en de mensen hier echt ontzettend gaan missen en dat had ik zeker niet verwacht toen ik hier pas was. Het was zo anders dan Thailand, waar ik vier weken geweest ben, dat het weer even aanpassen zou worden. Maar is een geweldige tijd geweest en weer zoveel geweldige mensen leren kennen! Ik hoop op een dag terug te komen.

Komende week zal dan een verslag komen met de reis naar Bali. Dus tot volgende week en bedankt weer voor het lezen.