Week 6: Beginnen in het klooster

Op maandag zouden Natalie en ik gaan beginnen in het klooster.
Natalie en ik liepen samen Deven het laatste stuk naar het klooster vanwege wegwerkzaamheden en we konden onze ogen niet geloven, wat zag het mooi uit! En hier zou ik twee weken wonen!
Ook binnen zag het er heel goed uit. De slaapkamer die ik zou delen met Natalie en een ander meisje dat even ergens anders naar toe zou gaan, omdat ze al een aantal dagen ziek was.

Nicola, uit Engeland die al een jaar in het klooster is, gaf Natalie en mij een kleine rondleiding door het gebouw en toen was het tijd voor de Pujah, dit is een gebed geloof ik. Dit is drie keer op een dag en ik had geen idee wat ik ervan kon verwachten, maar dat heb ik met alles sinds ik thuis vertrokken ben. De jongens maken muziek en lezen een gebed op waarvan ze zelf niet weten wat ze zeggen. Volgens Nicola was dit gebed anders dan andere, want we kregen fruit en drinken, maar je zou denken water. Maar nee, ze kregen cola en mountain dew. Ik was echt verbaasd. Het gebed duurde langer dan normaal,
ongeveer anderhalf uur of misschien wat langer.

De eerste dag hebben we niet veel gedaan. En ‘s avonds zijn we naar een overdekt voetbalveld gedaan. De monniken zouden gaan voetballen en eerst dachten we dat ze tegen een ander klooster zouden spelen, maar ze speelden tegen elkaar. Ook nu had ik niet
verwacht dat ze zo goed zouden zijn. Als ze water training zouden hebben zouden ze zo bij een team kunnen spelen volgens mij.

Natalie en ik hadden besloten om ‘s morgens niet naar het ontbijt te gaan, omdat dit al om 7.00 uur is en we Dal Bhat zouden krijgen en die is in het klooster best pittig dus dit zou ik echt nooit opkrijgen. En de lunch zou toch al om 11.30 uur zijn en in de tussentijd zouden we
de koekjes kunnen eten die we hadden gekocht.

Op dinsdag had ik een beetje kunnen uitslapen ondanks de bel die geluid wordt, heel vroeg, geen idee hoelaat. We hebben het kunnen redden tot de lunch met onze koekjes.

Natalie en ik hadden besloten om naar de Boudhanath stupa te gaan. Hier was ik in de eerste week op de dinsdag geweest, maar met Deven ben ik overal voorbij geflitst en nu kon ik gewoon rustig rondkijken als de toerist die ik ben ;). Bij de stupa heb ik een armbandje
gekocht en op de terugweg zag Natalie een winkeltje met armbandjes en ze wilde even kijken. Ik vond ze ook heel leuk uitzien en wilde er een kopen, maar eerst moest ik de kleur uitkiezen en dat was niet makkelijk. Uiteindelijk had ik een keus gemaakt en toen moest ik
gaan betalen. Bij Quest hadden ze gezegd dat je altijd moet proberen wat van de prijs af te krijgen. De man wilde 200 RS. dus ik ging voor 100 RS. dit wilde hij niet dus ik ging voor 120 RS. en toen ging hij voor 175 RS. dit vond ik nog te hoog en met 150 RS. ging hij akkoord.
Natalie zag toen ook een armbandje dat ze wilde hebben en kocht het ook voor 150 RS. Dit was de eerste keer dat ik gepingeld had en het ging goed dus ik ga het zeker vaker doen en ook met de duurdere spullen die ik eventueel wil kopen.

Op woensdag begon de dag met regen en dit hield ook wel een tijd aan. Ook voelde Natalie zich niet zo goed, maar ze had gelukkig medicijnen mee die na een uur ook begonnen te werken.

Samen met Julian en Natalie ben ik weer naar de stupa gelopen, omdat we alle drie geen zin hadden in Dal Bhat. Natalie voelde zich al misselijk bij het idee alleen al. Eenmaal bij de stupa wilde Natalie al meteen lunch eten, omdat ze heel veel honger had, maar Julian nog niet dus we gingen op zoek naar een plek om te eten. En uit het niets
reageerde Natalie heel geïrriteerd, maar ze verontschuldigde zichzelf meteen en zei dat het kwam doordat ze honger had en omdat ze zich nog steeds niet zo goed voelde. Daarna zei ze dat ze ons wel zou zien in het klooster en ging vooruit.
Omdat het nog te vroeg was om te lunchen zijn Julian en ik ergens wat gaan drinken en hebben daar wat gezeten voordat we naar een andere plek gingen om te gaan eten. Hier had ik lasagne, en wat was dat lekker zeg! Julian had pizza die volgens hem ook heel
lekker was. Ik ga hier zeker nog een keer heen om pizza en frieten te eten :D.

Bij aankomst in het klooster zagen we een briefje aan de deur van mijn slaapkamer hangen. Het was van Natalie ze was al naar het huis gegaan, want ze had veel aan haar hoofd en wilde een nieuwe omgeving. Zo kon ze ook eerder naar Chtiwan gaan, omdat ze niet zo heel lang de tijd daar zou hebben.

In de avond heb ik heel veel gelachen met mijn kamergenoot Jessica, iedereen noemt haar Jess en ze komt uit Australië.
Ik ga niet meer zeggen dat ik op tijd naar bed wil gaan, want iedere keer als ik dat zeg, mislukt het en wordt het weer te laat.

Donderdag was de laatste dag voor Julian in het klooster en ik zou ook mee terug gaan naar het huis, omdat er vrijdag een tattoo conventie was en daar wilde ik ook wel heen. op donderdag niet echt veel gedaan, maar wel een uur gebeld met Carlien! Dat was echt leuk
omdat ik nog niet met haar gebeld had sinds ik weg was gegaan. Daarna ook nog met mijn moeder gebeld, want ik moest iets bespreken.

Op vrijdag zijn we naar de tattoo conventie gegaan en er waren ook twee mannen uit Nederland die daar waren, ik had gedacht om ze misschien aan te spreken om weer eens Nederlands te kunnen praten, maar toch niet gedaan.

En ik heb een tattoo genomen! Dit was ook wat ik met mijn moeder wilde bespreken, want ik wist niet zeker of ik het wel zou doen. Ik wilde wel een tattoo nemen voor mijn hele reis, maar dan als ik weer terug was in Nederland, maar ik dacht dat het wel echt wat zou
toevoegen aan de herinnering als ik het hier zou laten doen. En de man van een van de medewerkers heeft de tattoo gezet. Ik ben er super blij mee dat ik het heb gedaan!

Op zaterdag vertrek ik weer naar het klooster en ik zal op dinsdag weer terug komen om afscheid te nemen van Natalie die op woensdag naar huis gaat.

Bedankt voor het lezen en tot de volgende keer.