Het begin

Ik heb dit al eens op een andere site gepost, maar toch leek mij deze site makkelijker en geschikter voor deze blog. Er is niks veranderd aan de post en de oorspronkelijke datum van dit bericht was, 08-12-2016.

Op het moment studeer ik Pedagogiek bij Fontys in Sittard en zit ik in mijn derde studiejaar, maar dit veranderd in februari. Aangezien ik dat een half jaar stop het mijn studie om vrijwilligerswerk te gaan doen in Azië.
De reden dat ik een half jaar stop en niet eerst mijn studie afmaak is, omdat ik HMS (hypermobiliteit syndroom) heb en hierdoor is mijn lichamelijke gezondheid niet altijd optimaal en heb ik vaak gewrichtspijn. Er is nog niet zoveel over bekend bij de artsen dus ze kunnen mij geen indicatie geven over hoe het over twee jaar met mij gaat. Hierdoor ben ik bang dat ik over twee jaar, als ik klaar ben met mijn studie ik niet meer naar het buitenland kan. Ik kan dan nog wel op vakantie, maar ik wil graag eens in het buitenland wonen en op deze manier de cultuur beleven.

Ik ga als eerste naar Chiang Mai, Thailand (4 weken); dan Kathmandu, Nepal (8 weken) en als laatste Ubud, Bali, Indonesië (8 weken).

Waarom Azië
Ik kies voor Azië, omdat het mij heel erg aanspreekt. Sinds mijn elfde heb ik al met de Aziatische cultuur dat is begonnen met anime, Japanse animatie. En dat is altijd gebleven.
Ik vind het heel interessant hoe anders de Aziatische cultuur is dan onze westerse.

Mijn keuze
In de derde periode van mijn tweede jaar wist ik niet meer wat ik met mijn opleiding moest doen. Ik dacht eraan om te stoppen en een andere HBO opleiding gaan doen of naar de universiteit of een tussenjaar nemen. Dat laatste is het geworden, maar ik wist niet wat ik in dat jaar zou gaan doen.
Dankzij mijn SLB’er, een soort mentor, ben ik op het idee gekomen om vrijwilligerswerk te gaan doen.
Thuis ben ik gaan zoeken wat er allemaal werd aangeboden en dat was heel veel. Uiteindelijk ben ik bij een site terecht gekomen waar ik naar meerdere landen kon. Na lang naar de site gekeken te hebben en weer weg geklikt en de dag erna weer geopend enzovoort. Ben ik het gaan bespreken met mijn moeder dat ik dit wel echt wilde gaan doen. En dan niet voor acht weken maar echt een lange tijd.
Uiteindelijk heb ik de knoop doorgehakt en definitief besloten dat ik een half jaar zou stoppen en in Azië vrijwilligerswerk ga doen. Dit was zeker geen makkelijke keuze en nog steeds twijfel ik of ik wel de juiste beslissing heb gemaakt. Maar ik weet dat dit de juiste keuze is en dat ik dit moet gaan doen. Als ik het nu niet doe en het over twee jaar niet meer kan voor zo een lange periode zal ik daar denk ik de rest van mijn leven spijt van hebben en dat wil ik niet riskeren.

Wat ik ga doen
In Thailand ga ik werken in een weeshuis en vooral de baby’s verzorgen. In Nepal ga ik Engelse lesgeven in een klooster aan monniken en Tibetaanse vluchtelingen. En ik Bali ga ik ook Engelse lesgeven, de eerste week op een kleuterschool en de rest van de weken op een basisschool.


Alles regelen
Ik had via de mail contact opgenomen met de organisatie om wat vragen te stellen en ook om mijn situatie (HMS) uit te leggen. De contactpersoon gaf aan dat ik het ook moest uitleggen aan de begeleiders in de landen wat ik wel en niet kan doen. Het was fijn om te horen dat er dan rekening mee gehouden zou worden.

Na dit contact ben ik het vrijwilligerswerk gaan boeken en heb ik aanbetaald (ja, ik moet betalen om vrijwilligerswerk te doen, maar dit is voor de inwoning, eten, begeleiding en er gaat een bedrag naar het project waar ik dan werk). Toen moesten de vliegtickets worden geboekt. En ik heb nog nooit gevlogen dus dit was best een zenuwslopend iets (moet even niet denken hoe erg het vliegen zelf dan wordt). Alle vluchten geboekt en een vaste vertrek en aankomst datum: 18 februari 2017 vertrek ik en 9 juli 2017 kom ik weer aan in Nederland. Tussendoor heb ik ook nog vluchten, omdat ik naar meerdere landen ga en mijn geluk is dat ik bij elke vlucht een overstap heb, bij een vlucht zelfs twee. Dus als na mijn eerste vlucht blijkt dat ik vliegangst heb zal ik even goed moeten reflecteren en mij zelf aanpraten dat alles goed is gegaan en het makkelijk nog eens kan (ik hoop gewoon dat ik het vliegen leuk vind).

Op school moest natuurlijk ook het een en ander geregeld worden, maar dat is allemaal soepel verlopen. Het streven is nu dat ik in februari 2019 afstudeer en dan zou ik maar een half jaar studievertraging hebben dus dat valt ook wel mee.

Ook moest ik voor bepaalde inentingen gaan zoals Hepatitis A, Hepatitis B (die had ik al), DTP, Buiktyfum en Rabiës, hier moet ik er drie van hebben en ik begin 2 januari met de eerste.

Voor het werk ik Bali moet ik ook een VOG (Verklaring Omtrent Gedrag) meenemen.
Ik moet nog een paspoort hebben.
En natuurlijk niet te vergeten, ik moet verklaringen hebben voor bepaalde medicijnen die ik mee wil/moet nemen i.v.m. de HMS. Vooral pijnstilling moet ik meenemen. Ook tape om gewrichten te kunnen tapen als ik er last van krijg. Knie/enkelbanden als ik (veel) ga lopen. En ook een luchtbedje, omdat ik niet op een te hard bed kan liggen, omdat dit te belastend is voor mijn gewrichten en er dan ook sneller iets uit de kom kan gaan, en de bedden in Azië zijn vrij hard.

Het komt steeds dichter bij
Op het moment dat ik dit typ is het begin december en zijn er nog maar ongeveer twee maanden voordat ik vertrek. Het is nog best onwerkelijk dat ik het echt ga doen, maar ik heb er ook echt heel veel zin in en ben blij dat ik deze keuze heb kunnen maken met de steun van mijn ouders. Mijn moeder vindt het wel heel moeilijk dat ik dit ga doen, omdat ik alleen ga en vanwege de HMS en de kans dat er iets gebeurd best groot is. Toch ben ik ontzettend dankbaar dat ze mij toch steunen en mij niet verbieden om te gaan.

Tijdens mijn reis zal ik proberen om de blog te blijven updaten. Ik weet niet hoe vaak mij dit gaat lukken, omdat ik niet weet of ik internet/wifi heb.


Bedankt voor het lezen en tot de volgende keer,