Week 9: Nieuwe project

Donderdagochtend bij het ontbijt heb ik Salve gevraagd of het goed was als ik vandaag, dus donderdag, naar het women empowerment project zou gaan. Ze heeft toen Deven gebeld en zei dat het goed was. Meteen mijn koffer gaan inpakken en gewacht tot ik kon gaan.
Deven wilde met de motor gaan en hij zei dat het wel zou gaan lukken met het koffer, weer een nieuwe ervaring, zonder helm op een motor terwijl ik mijn kleine koffer vasthoudt. Alles kan in Nepal.

Aangekomen bij het huis van Ganga-didi moesten we helemaal naar boven lopen en dat zijn veel trappen! Ik heb nog geen tijd gehad om ze te tellen. Niemand was thuis en Deven belde Ayal om erachter te komen waar ze waren. Ze waren bij het klooster. Dus ik heb mijn spullen daar gelaten en met de motor zijn we naar klooster gereden.

Deven ging weer en samen met Ayla zou ik nog naar de andere vrijwilligers gaan die bij een bagels and beans (ofzoiets) plaatsje waren. Een van de andere twee vrijwilligers kon ik al en de andere dus nog niet, allebei Nederlands!
Ik had een brownie besteld en deze was nog warm en zo lekker! Daarna ook nog bananencake besteld, want het was wel erg lekker.

Daarna zijn we teruggelopen naar het huis. Helaas is hier alles berg op, dus het is erg zwaar lopen voor mij.

Ganga-didi ging naar een ceremonie en kwam ons haar sari showen, ze zag er echt heel mooi uit. Ik vind de sari’s echt mooi, maar het zou zonde zijn om er een te kopen en nooit te kunnen dragen.
Ayla heeft wel een sari gekocht, want zij gaat naar een bruiloft van een oud medewerker van Quest en zijn Nederlandse vriendin. Het is op vrijdag en er zijn ongeveer 500 mensen uitgenodigd. Ook veel familie van Nederland komt aan in Nepal deze week, dus het zal zeker een spannend tijd zijn nu voor hun beide.

In de avond zijn we naar een restaurantje gegaan om te gaan eten, was erg lekker en ik had een groot glas met Lassi, typisch Nepalees drinken, normaal krijg je een klein glas.
Ja, en toen weer terug lopen in het donker, want er is bijna geen straat verlichting. Ik had mijn telefoon er maar bij gepakt zodat ik zou kunnen zien waar ik loop, was echt bang om te struikelen over een van de hoger liggende stenen.

In de avond nog besproken wie waar zou gaan slapen, want er is een slaapkamer op het dak voor twee personen, daar slapen Jennifer en Patricia en Ayla slaapt op de verdieping daaronder en er is een twijfelaar bed, dus dat zou wel lukken voor een nachtje.

De volgende ochtend had ik een heerlijke koude douche en kregen we Dal Bhat als ontbijt en Ganga-didi maakt lekkere, niet te pittige, Dal Bhat dus dat was fijn. Daarna zijn we naar de school gegaan we hadden ons al voorbereid dat er weinig studenten zouden zijn. Het is een school voor alleen vrouwen boven de 14 jaar. Maar veel van hen hebben kinderen en voor de kinderen begint de school pas zondag of maandag dus tot die tijd zouden ze niet komen. Er waren twee studenten. En vrijdag is ook maar een halve dag school dus we waren vroeg klaar.

In de middag ben ik met Ayla terug naar het Quest huis gegaan, omdat zij goede wifi moest hebben om een vliegticket te boeken en de wifi bij Ganga-didi valt vaak uit. En ik ben mee gegaan, omdat er niet echt iets te doen is daar op zaterdag, want zaterdag hier is wat voor ons zondag is/was, een rustdag. We zijn met de bus gegaan.

In Thamel hebben we de overheerlijke banaan chocolade momo’s met ijs gegeten, was weer heerlijk. En daarna nog naar de bakker om wat te kopen om als avondeten te eten. Ik had een stuk pizza en iets dat lijkt op een slagroom broodje, maar dan in een ronde vorm.

Op zaterdag weer lekker ontbijt van Salve gekregen en ik had het erover dat ik wel henna of zoals ze het hier noemen, Mhendi, wil laten zetten, maar niet wist of ik dat vandaag wil of volgende week vrijdag, voordat ik ga. Toen zei Salve dat ze nog een pakketje met Mhendi had liggen en die heeft ze mij gegeven. Ik ben toen op internet gaan zoeken naar voorbeelden en ik heb wat uitgeprobeerd op mijn voeten. Het ziet er van een afstandje wel goed uit, maar je moet niet te dichtbij kijken. Voor een eerste keer nog best wel goed gegaan, maar ik ben blij dat ik het op mijn voeten heb gedaan en niet mijn handen.

Op zaterdag gaan we weer terug naar Ganga-didi en op zondag hopen we dat er meer studenten aanwezig zullen zijn.

Nu gaat dus bijna mijn laatste week hier in Nepal beginnen, ik heb er niet zoveel zin in. Zoals ik al zo vaak heb benoemt gaat de tijd erg snel en heb ik helemaal niet het idee dat ik vijf weken in Nepal ben en al negen weken van huis ben, maar schijnbaar is het toch zo als ik naar de datum kijk.

Dit was maar een korte blog, maar er is ook niet veel gebeurt dus kan ik ook niet veel schrijven natuurlijk.
Volgende week zal er nog een blog komen voordat ik vertrek, want mijn vlucht is pas in de avond, tijd genoeg dus om een nieuwe blog te schrijven en te uploaden.

Bedankt voor het lezen en tot volgende week.